nastoletnie związki

Witajcie :) W związku z tym, że niedługo zbliżają się walentyki postanawiam Wam dzisiaj napisać coś o nastoletniej miłości. (oraz upiekłam serduszkowe babeczki) :) Każdy z nas chciałby zaznać tego uczucia. Przecież to piękne poprzytulać oraz wyżalać się osobie, do której uczucie jest tak silne. Miło jest pocałować osobę, która jest dla nas całym światem i moglibyśmy dla niej zrobić wszystko :) Miłość jest cudowna, lecz aby ją zrozumieć należy być dojrzałym. Zakochać się wcale nie jest tak trudno. Lecz miłość bywa często mylona ze znanym nam dobrze - zauroczeniem, które opiera się tylko na uroku zewnętrznym. Zauroczenie, którym pałamy do poznanej nam osoby, bywa powodem zakończenia wielu związków, gdyż para, która chodzi ze sobą nie zna się za dobrze, a tylko podobają się sobie. Warunkiem prawdziwego związku jest między innymi poznanie drugiej osoby i zaufanie jej w możliwie najwyższym stopniu. Para powinna akceptować swoje zalety, ale również i wady, które występują u każdego.

Z racji tego, że Yuki miała przyjęcie urodzinowe upiekłam jej słodkie "conieco" :)

Oto moje walentynkowe babeczki (jeszcze nieozdobione) :)

Czy miłość w wieku nastoletnim jest możliwa?
     Mam podzielne zdanie na ten temat. Może najpierw przedstawię argumenty przemawiające na "nie". Prawdziwa miłość w wieku nastoletnim zdarza się baardzo rzadko. Wielu moich znajomych jest obecnie w związku, lecz to nie jest nic poważnego. Ich związki polegają m.in na statusie na fejsie, na publicznym całowaniu / obściskiwaniu lub twierdzą "bo tak jest fajnie". Znam tez przypadek, że para będąca ze sobą uczęszczają do jednej klasy, a idąc korytarzem nawet na siebie nie spojrzą. Według mnie ludność w gimnazjum zwraca wielką uwagę na wygląd zewnętrzny. I co z tego wynika? Chłopak myśli o dziewczynie " Ale z niej dupa. Mmmm jakie ma cycki". Dziewczyna myśli sobie "Jejku, ale z niego ciacho. Jak z nim będę koleżanki mi będą zazdrościć". No to powiedzmy oboje myślą sobie "A no to zaryzykuję. Może się uda" . No okej. Chłopak poprosił dziewczynę o chodzenie. Są razem. Ale nagle zaczyna się coś zawalać. Okazuje się, że dziewczyna ma podły charakter typowej nastolatki, a chłopak okazał się zwykłą świnią, która nie potrafi zadbać o dobrą atmosferę w związku. Jaki z tego wniosek? Po co budować związki na typowych zauroczeniach, jeśli nie znamy dobrze drugiej osoby?
     Były argumenty przemawiające na "nie", to teraz pora na argumenty przemawiające na "tak" :) Znam przypadek, w którym chłopak z dziewczyną stopniowo wszystko budowali. Zaczęło się od niewinnej znajomości. Delikatnych uśmiechach, pierwszych pogawędkach, niepewnych przytulań na pożegnanie. Znali się już bardzo dobrze, więc chłopak podjął krok. Poprosił dziewczynę o bycie z nią razem. Z mojego punktu widzenia są oni świetną parą. Codziennie na przerwach się spotykają, gadają, śmieją się oraz płaczą. Zawsze są razem. Są już ponad rok. Widzę, że są szczęśliwi i ten związek długo potrwa. Mogę śmiało nazwać to miłością.
    Ja jeszcze nie miałam tej przyjemności być w związku, ale jestem bardzo ciekawa jak to jest mieć obok siebie tak blisko osobę, do której się czuje tak silne uczucie.


 

A jak to jest u Was? Spotkała Was nastoletnia miłość? Jak długo trwała? :)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


   U mnie wszystko w porządku. Miałam zamiar się uczyć i czytac książki, ale niestety moje postanowienie nie wypaliło. xD Mama chyba traci wiarę we mnie :c Ale myślę, że w przyszłym semestrze się poprawię i wszystko ułoży się dobrze i mamusia będzie ze mnie dumna :) Niestety ferii pozostało już tylko tydzień, ale zamierzam z nich korzystać ile wlezie :)  Co Wy obecnie robicie? Jesteście już po feriach? A może oczekujecie? :)

                 

 Następną notkę zrobię o przyjaźni. Moglibyście pozadawać mi jakieś ciekawe pytania tego dotyczące? :)